Meneer Zwiers over het regelen van zijn eigen uitvaart
Vrouw en kinderen behoeden
“Jonge mensen zijn vaak nog helemaal niet bezig met de dood”, begint hij z’n verhaal. “Dat is logisch, want het lijkt voor hen nog ver weg. En het is geen leuk onderwerp om over na te denken. Maar voor mensen van mijn leeftijd is dat anders. Als ik een rouwauto voorbij zie komen, vraag ik me toch af wanneer ík aan de beurt ben. Ik lees wel eens dat nabestaanden financiële problemen overhouden aan de hoge kosten van een uitvaart. Daar wil ik mijn vrouw en kinderen voor behoeden. Daarom heb ik laatst mijn uitvaartvereniging gebeld om het allemaal zelf alvast te regelen.”
Zelf kiezen
Het regelen was zo gepiept. “Na mijn belletje kreeg ik een laatste wilsbeschikking opgestuurd. Daar kon ik alles op invullen. Zo heb ik aangegeven dat ik thuis opgebaard wil worden, dat ik geen ceremonie, bloemen of koffietafel wil en dat er niets bijzonders hoeft te gebeuren met mijn as. Ik geef daar nu eenmaal niet zoveel om. Mijn kinderen hebben een kopie van de laatste wilsbeschikking gekregen, waardoor ze precies weten waar ze aan toe zijn. Ze hoeven niets meer te doen, behalve aangifte van mijn overlijden. En doordat overal de kosten bijstonden, kon ik precies binnen het budget blijven”, aldus meneer Zwiers.
Paard en wagen
“De crematie was de grootste uitgave, die kostte achthonderd euro. Verder was het vervoer ook vrij duur. Ik heb er namelijk voor gekozen om naar het crematorium gebracht te worden met paard en wagen. Mijn vader was een scheepsjager, waardoor ik opgegroeid ben tussen de paarden. Alleen al de geur van paarden doet me goed.”
Meneer Zwiers deed ook nog een andere persoonlijke toevoeging. “Op de buitenkant van de kist heb ik de spreuk ‘Wat gij nu zijt, was ik voor dezen. Wat ik nu ben, zult gij dra wezen’ laten graveren. De kist staat al klaar in een schuur in mijn achtertuin. Veel mensen vinden dat maar vreemd. Ik vind het geen enkel probleem.”